Print

Achter de duinen, daar ligt het strand Maar achter de duinen, aan de andere kant De Randstad, het land waarin wij leven Een plastiek van steen en glas Met af en toe wat meters gras Die ons een verknipte indruk geven Van het wijdse land Dat Lodewijk van Dijsel heeft bezongen Toen de ruimte er nog was Maar nu is dat land, van Amsterdam tot Krimpen aan den IJssel Ruimtelijk geordend, tot en met die meters gras En het liedje dat er klinkt in onze dagen Dat is het liedje van verlangen, dat is het liedje van verlangen SongtexteDat is het liedje van verlangen Van verlangen, ja, maar naar wat Want alle dijken zijn gedicht en alle dichters kunnen eten En iedereen heeft boter bij de vis Alle fondsen zijn gesticht en niemand wordt vergeten Die armlastig of behoeftig is En in de winkels ligt het mooi heel hoog opgetast En de spullen barsten bij ons thuis uit de koel- en de kelder- en de keukenkast En de dames zijn prachtig gekapt en geknipt En d'r wordt voor de heren behoorlijk gestript En hoe waaien de wimpels al heen en al weer Dus m'n liefje, m'n liefje, wat wil je nog meer M'n liefje, m'n liefje, wat wil je nog meer M'n liefje, m'n liefje, wat wil je nog meer Tsja, eens kijken wat ik nog meer wil Ik wil nog een zilveren oesterkraker Heb je d'r dan geen, heb je d'r dan geen Jawel, maar ik wil 'm nog beter raken Dan koop je d'r toch een, dan koop je d'r toch een Ik wil een banaan-gele cabriolet Heb je d'r dan geen, heb je d'r dan geen Jawel, maar die vloekt bij m'n picknickset Nou, dan koop je d'r toch een, dan koop je d'r toch een Ik een volautomatische truienbreier Ik een volautomatische uiensnijer En een bar in m'n huis en een barbecue En ik wil voor nieuwe schoenen naar Rome toe Ach, het komt in het kort eigenlijk hier op neer Ik wil het liefste, m'n liefje, van alles meer Het liefste, m'n liefje, van alles meer Het liefste, m'n liefje, van alles meer Meer, meer, meer, meer, meer Tja, maar nu we toch hier staan, mag ik u eens wat vragen Hebt u dat ook, ja hoe moet ik dat zeggen, zo'n onbestemd gevoel van onbehagen Onbehagen, onbehagen Ja, onbehagen, ja Ach nee, je hebt wel eens een darmkoliek Ja, of je hebt een overspannen maag Of je zit wel eens in een zenuwkliniek Of je bloeddruk die is wat te laag Meer onbehagen? Nee, nooit geen onbehagen Geen van beiden ooit onbehagen Nee, geen last van hoor Ach nee, bij nader inzien is er ook eigenlijk geen enkele reden voor Welnee Want alle dijken zijn gedicht en alle muren zijn behangen En het indirekte licht schijnt overal Alle rotten staan gericht en alle ratten zijn gevangen En de plastic bloemen bloeien in het dal En in de winkels ligt het mooi heel hoog opgetast En de spullen barsten bij ons thuis uit de koel- en de kelder- en de keukenkast En de dames zijn prachtig geknipt en gekapt En d'r wordt voor de heren behoorlijk getapt Want het bier is zo best als het recht op en neer Dus m'n liefje, m'n liefje, wat wil je nog meer M'n liefje, m'n liefje, wat wil je nog meer M'n liefje, m'n liefje, wat wil je nog meer Tsja mevrouw. Wat die meneer daarnet zei over dat gevoel van onbehagen. Ik geloof toch dat ik dat net zo heb als hij O ja? Ach dominee, deze meneer hier heeft zo'n last van 't onbestemd gevoel van onbehagen. Zoudt u misschien zo vriendelijk willen zijn om Maar natuurlijk, met alle soorten van genoegen. Kijk de mens heeft van nature een gevoel waarbij je zegt: tsja, wat is dit? Wat zou dit wezen? Wat moet ik daarmee aan? Waar moet ik daarmee heen? Ach, 't is vruchteloos dit gevoel te willen achterhalen. Te willen grijpen. Te willen vatten of omsluiten. In die menselijke omvolkomenheid. Dat moeten wij overlaten. Dat moeten wij overlaten. Dat moeten wij overlaten U moet het overlaten Tja, tja, ja ja, ik moet het overlaten ja Maar toch begrijp ik wat u bedoelt hoor, want ik kan soms ook zo intens verlangen naar De stilte zeker, en zo Ja, en naar waarachtige vriendschap en zo En tijd voor u zelf, en zo En naar een tomaat die niet bespoten is En een biefstuk die niet kunstmatig gekleurd is, en zo Nou mevrouw, dat hebben we allemaal hoor Zullen we dan maar weer Zullen we dan maar weer wat Rustig maar mevrouwtje. Gaat u maar zitten, mevrouwtje. En vertelt u 't eens, mevrouwtje Dokter ik heb van die vreemde gedachten U voelt, d'r is wat mis, u voelt, d'r is wat mis Het is altijd of ik op iets zit te wachten En u weet niet wat het is, u weet niet wat het is En het is ook zo vreselijk leeg in m'n leven 'k Weet wat er aan schort, 'k weet wat er aan schort Ik zou nog zo veel van mezelf willen geven Komt sexueel te kort, komt sexueel te kort Dan is dit hier om in de stemming te blijven En dit zal waarschijnlijk uw remming verdrijven Gaat mevrouwtje naar huis Want mevrouwtje is moe En dan straks met een boekje naar bedje toe En al ploetert en piekert mevrouwtje niet meer En mevrouwtje dat voelt zich het heertje wel weer Mevrouwtje dat voelt zich het heertje wel weer, mevrouwtje dat voelt zich het heertje wel weer Heertje, heertje weer En, bent u het kwijt mevrouw Nee hoor, en u Nee, ik niet. U misschien Nee, helemaal niet En u, aan de piano, ook niet, nee Doen we daar nou an Stop een tijger in uw tank Neem de tram, trein, bus, boot, vlieg Ja, vlieg d'r 's uit Ja, en zijn we het dan kwijt Nee En toch begrijp ik het niet Begrijpt u het niet Nee Want alle dijken zijn gedicht en alle pubers mogen schreeuwen En elke boerenmeid komt op de plaat Alle kerken zijn belicht En zelfs de mussen en de meeuwen, die zitten vet en overvoerd op straat En in de winkels ligt het hoog opgetast En de kunst, die barst ook bij ons thuis uit de zeer supersonische stereo-kast En tachtig varianten in oxsteel soep En God weet wat al niet aan cocktail troep Je krijgt van de keuze het heen en het weer Dus m'n liefje, m'n liefje, wat wil je nog meer M'n liefje, m'n liefje, wat wil je nog meer M'n liefje, m'n liefje, wat wil je nog meer Nee, dames en heren, we willen vooral niks meer Want achter de duinen, daar ligt wel het strand Maar achter de duinen, aan de andere kant Ons land van het teveel waarin wij leven Van teveel, veel te veel Van teveel, veel te veel Van teveel, veel te veel Van teveel, van teveel, van teveel, van teveel Extra voordeel aanbiedingen En daarom is het liedje dat weerklinkt in onze dagen Het liedje van verlangen, het liedje van verlangen, het liedje van verlangen Met in de mensen, met in de mensen Een onbestemd gevoel van onbehagen Aus Songtexte Mania